"ප්‍රේමයම මඟ හැරුණු හුස්මකම..
තවත් පිනි බිඳු තරම්
තෙතම තෙත ප්‍රේමයන්....
ඉතිරිවී තිබේවිද...
ඒ තෙත ප්‍රේමයට ඔබට ගතු කියනු හැකිමද...."

සොඳුර...,
ඔබ දෙමල බව ඇත්ත...
ඒත් සිංහල කෙල්ලෙක්ට,
දෙමල කොල්ලෙක්ට,
"කාදල්" වෙන්න බැරිමද...

පොංගල් දවසට පාට පාටින් රටා මවන්න,  ඉගෙන ගන්න බැරිවද...
පිච්ච මල් මාලයක් කෙහෙරැල්ලේ ගවසගෙන, නල්ලුර් යන්න තහනම්ද,
කෝණේෂ්වරම් ගිහින් කිරි හීන ගැන
ශිව වන්දනා අහිමිද...
මේ තරම් අරුම ප්‍රේමයකට තහනමක් නම් හිතලුවක් නොවේමද...

ඔබේ ඔය හිනාවට,
ආදරේ දැනෙන කතාවට
වසඟවී නිහඬව සිටීමම
මගේ ආදරේ හැටිමද....

ඉතින්,
ආදරණීය සොඳුර අපිට ආදරෙ තහනම්ද...

පිච්ච මල් පුරවාපු කෙහෙරැල්ල ලිහාගෙන,
දෙමල කයි කතන්දර කිය කියා හිස සිඹම...
"ආදරෙයි.. මැණික.." ආදරෙන් කියාගෙන..
හෙමි හෙමින් දෙමල මට කියා දෙනවද සොඳුර...

ඔබ ළඟින් ඉන්න විට ආදරේ දැනෙන විට...
ඉතින් මම ඔබ ගැනම දෙමලෙනුත් කවි නොලියාවිද...,

මේ හැම හිරි වැටීමකම ඔබ තමයි නිශ්චලම හේතුව...
හෙමි හෙමින් ඔබ මාව අකර්මණ්‍ය කල එකමද ඉතින් ඔබෙ ආදරය...

මියැදුනු පෙමක කොහි තවත් සැමරුම්....

සොඳුර...

මියැදුනු පෙමක කොහි තවත් සැමරුම්...

මා සොයා ඔබ අදටත්
අහසටම අමෝරා
දුනු හී, විදියි...

අහස නිසලව කැලඹෙයි..
තකහනියක්ම...
ඒ සිදුරු දිලිහෙන්න පටන් ගනී...

ඔබ නොදන්නවා වුවත්
තරු පිපෙන්නේ එහෙම,
නිර්මල අහසේ...
මා සොයා ඔබම රිද්දන අහසේ.

සොඳුර....

තවත් කොහේ සැමරුම්...
අත්‍යන්තයෙන් ඔබ්බටත්...
ඔබයි මගෙයි ප්‍රේමයේ සැමරුම්..

මා මියැදුනත්,
ඔබේ රළු පෙමම
ස්වර්ගයේ සිටද අදටත් බලා ඉමි...

ඉදින් සොඳුර,
මා බය එකම කාරනාවකි...,
මේ රළු ආදරය,
ඔබ ස්වර්ගයට ආවටත් පසු නොමියේද...

අමාරුම ඒකයි.

හුඟක් සීතල රෑක ඔය පුළුල් උර
මට හුඟක් උණුහුම පුදපු එකමයි වරද....

එපාම කියද්දී... අතහැර ගන්න බැරිවෙන තරමටම
ආදරේ පුදපු එකමයි අමාරූ...

ඒත් මේ අහිංසක ගෑනු හිත
හති වැටෙන කම්ම, ඔය ආදරේ පස්සේ වැටුන එකමයි දුක...

ඒ හැම දුකක්ම අස්සේ ඔබ නැතිව..
තවමත්ම හුස්ම වැටෙන එකමයි සොඳුර සියල්ලටම වඩා ඉවසන්නම අමාරුම...