නොනිමි ප්‍රේමය

සුසුම වුව බිඳී විසිරී

හඬ මවන

කටුක නිහඬ යම,,

නුඹටය.....

දිගු රැයක පවා

නොසැලෙන ප්‍රේමයටය..

තරු වර්ෂ ගණන්

නොහිඳෙන කාලයට.

මේ වැසි අකලට නොවේ..

සමයටය..

මේ ආතුර හද,

මියැදී වුවත්...

පතන්නේ

නුඹටය..

පිදී පරව යන්නට

වුව පතන්නේ

නුඹේ පා පද්මයය

ප්‍රියය

ප්‍රියය..

දවන විට දැවෙන එකත්.

නිවෙන විට නිවෙන එකත්.

ප්‍රේමයය...

ගිනි ගහන උණුහුම වුව,

මිදෙන සීතල වුව..

හමන්නේ ප්‍රේමය දෙසටය..

මේ දරා ගැනීමම අපහසු

වේදනාව 

ශෝකය නම්....

ඉදින්,

ප්‍රේමයමය..

ප්‍රේමය පමණක්මය.

මැනිය හැකිමද..

ඔය ප්‍රේමය.,

ළතෙත් හිත හංගා

රුදුරුකම් කෙරෙන.

පැතුම් පොඩි මිරිකා

ඔහේ ගලන්න ඉඩ හරින..

මේකමද ප්‍රේමය.

සොඳුර...

නුඹ නොදනිතැයි නොසිතමි.

නමුදු නොසොයමි.

ප්‍රේමය නම්,

නොරිදවා 

නොහඬවා

නොසඟවා

පැවසීමය.

සනහස පිදීමය

තෙත හිතින් ස්පර්ශයමය..

ප්‍රති ප්‍රේමයක් නොමැතිව වුව

ප්‍රේමය දලු ලෑමය..

අවසානයේ අතහැරීමය..