මට උගන්නන්න,
එකම එක පාරක්..
ඔයා වගේ,
වෙරී නොවී,
කවි ලියන්න...
හීන කවි කර,
දුකම දිය කර...
ඔබ ලියන විදියටම
රිදෙන්න...
නමුත් ප්‍රේමය රස කර,
වෙරි වුනත් රිදෙන මට,
වෙරී නොවී නොරිදෙන්න..
නමුත් ඔබව රිද්දන්න...
එකම එක පාරක් ආදරෙන් කියා දෙන්න...
කවි ලියන හැටි
සීත හිරිපොද වැටෙන විට රැයෙ
ඔබේ ළය මැද ගුලි වෙමි.
හීන් දාදිය හෙලෙන මොහොතක
ඔබේ උණුහුම විඳ ගමි.
හීතලම වුන ඒ සිහින දැන්
අයිස් වී ඇත හිමියනි.
ඔබ ඇගේ ළඟ සැපට තුරුලුව
නිදියනා බව දන්නෙමි.
නියත විවරණ යලි නොදෙන්නෙමි
නුඹේ ළඟ තවමත් ඇති.
මගේ හිත ගෙන ඔබ ගිහිපු දුර
හුඟ වැඩි මගෙ හිමියනි.
මගේ කිව්වත් මගේ නොවනා
ඔබ කඳුල වී ගිනි ගනී.
ඔබ ඇගේ ළඟ සැපට තුරුලුව
නිදියනා බව දන්නෙමි.
ටික කාලෙකට පෙර මං හරියට හැමදේටම දුක් වන කෙනෙක්. හරියට මට කරදර ආවා.. ඒ ඒ කරදර වලට දුක් වෙන එක මටම කරදරයක් වෙන්න පටන් ගත්තා. ටික කාලයකට පස්සේ...
