නොරිදවන

ලිඛිතා ලියු කවියක් මගේ හිත රැයක් පුරා පහුරු ගෑවෙන්, ලියා දැම්මෙමි....

රිදවන දනන් මැද
දුවෙකුට නොරිදවන
එකම පිරිමි ලය
හිමි පියෙකුටම පමණ
රුහිර කිර නොවුනට
හිත ලෙයෙන් මිරිකෙන
ගල් බොරලු වැදී වැදී
කැලල් වුන හදකි ඉතිරිව

නොකීවට ආදරේ බැව්,
නොකියාම මහ සයුර පරදන,
ආදරේ පුද දුන්න මහ විසල්
හද පත්ල හිමි එකඳු පිරිමි හිත
ඈත හිඳ බලන් හිඳ
හදවතින් තුරුලු කර නලල සිඹ
පුදන මහමෙරක් ආදරය
පියෙකුගෙම පමණිය.