පිලිගැනීම් දෙකක්



"යූ හැව් ටූ බී පේරන්ටින්."

එයා එහෙම කිව්වේ මගේ ඇස් දෙකට එබීගෙන. මගේ ඇස් දෙකම එයාගේ යටතට අරගෙන තිබ්බේ. අලංකාර පසුබිම් සංගීත වාදනය වුනේ නැහැ. හැමදේම කලුවරයි වගේ... එක පාර මාව කරකැවෙන්න පටන් ගත්තා. මටම පාලනය කරන්නම බැරිව. කැරකැවීම පුදුම වේගයකින්. මගේ දෙඅත් තිබුනේ එයාගේ දෙඅත් වල එල්ලිලා. මගේ බෝඩිම් කාමරය නිහඬව හීල්ලුවා. අවස්ථාව උචිතව හැමදේම නිහඬව. කොටින්ම බිත්ති ඔරලෝසුව පවා නැවතිලා. මට අමතක වෙලා තිබුනේ ඒකට අලුත් බැටරි ගෙනත් දාන්න. කොහොමත් මේ දවස් කිහිපයේ හැමදේම කණපිට හැරිලා තිබුනේ. අඩුම තරමේ මට කන්නවත් වුවමනාවක් තිබුනේ නැහැ. එයා විතරක් හූල්ලනවා. සද්දෙන් හුස්ම ගන්නවා..

"අම්මා...!" ඒක නෑකමක් නෙවෙයි. පදවියක්. සුදුසුකම මම තාම සපුරලා නැහැ.මට වුවමනා වුණේ එක කියන්න. මට මතක් වුණේ මගෙ අම්මව. මාව එයැයිගේ කුසට ආවා කියලා එයැයි සතුටු වුණා ඇති. ඒත් මට මගේ කුසට වැඩපු ඒ දරුව ගැන සතුටක් ඇති වුණේ නැහැ.

තවම මට අවුරුදු විස්සයි. මං ලැහැස්ති නැහැ කොහොමටත්, මවක් වෙන්න. එයා ලැහැස්ති ද එතකොට පියෙක් වෙන්න. එයාට පුලුවන් වුනාට මට බැහැ අම්මට කියන්නවත්. ඊටත් හර්ද රෝගී මගෙ අම්මට මොනව වෙයිද දන් නැහැ, විවාහයක් නැතුව තමන්ගේ එකම දූට දරුවෙක් හම්බෙන්න යනවා කිව්වම. කොහොමටත් මට බැහැ සමාජය මුහුණ දෙන්න. මේක වෙන්න බැහැ...!!!



කඳුකරයේ හීතලම හීතල දවසක මං ආස වුණේ උණුම උණු කෝපි කෝප්පයක් අතේ තියාගෙන සීතල මඟ හරින්න. එක කෝපි කෝප්පයකට පස්සේ තව එකක්.. හරියටම කියනවා නම් අන්න එහෙම දවසකයි එයා මගේ හිතට එබුනේ. ඒත් කඳුකරයෙ නෙවෙයි මං හිටියේ මගේ ඇනෙක්ස් එකේ හීතලෙන් ගල් ගැහිලා.. එදා මෙල්බර්න් වලට හිම පතනයක් නිසා හැමෝම ගෙවල් වල හිටියේ. කවුරුත් එලියට බැස්සේ නැහැ. ඒ වගේම තමන්ගේ නිවසේ තියන ගිනි උඳුන ළඟින් සෙලවෙන්නවත් කාටවත් වුවමනා වුනේ නැහැ. ඒත් රාත්‍රී දොලහට ඔහු ආවේ උණුම උණු පීසා එකක් එක්ක බියර් බෝතලයක් අරන්.. සීතලට බෙහෙතක්.. බියර්.. ඒ වගේම සීතලට බෙහෙතක.. ආදරය...


මිනිස්සු ගෑණුන්ට පිස්සුවෙන් ආදරය කරද්දි පොලියත් එක්ක ලිංගික ආශාව පිරිමින්ගේ ගෑණු ඉෂ්ට කරනවා... එහෙමයි වුණේ...



"වළාකුළු විවේක දෙයි.
සඳ දෙස බලන මිනිසුන්ට,
විටින් විට..

-බෂෝ."

මගේ හිතේ හිටියේ බෂෝ... අන්තිමට කියවපු කවිය. මට මහන්සි.. මටත් වුවමනා පොඩිම පොඩි විවේකයක්. 
ඒ සඳ එක්ක තරඟ කරලා මට මහන්සී. ඊටත් සඳ, අහස දෙස මුළු විශ්වයම බලා සිටිනවා. මට ඒ නෙත් වසන්නවත් ඒ වදන් නවත්තන්නවත් පුලුවන් වෙන් නෑ. මට පුළුවන් එකම දේ මාව නවත්තන්න.


"ඒක මීනී මැරුමක්." 


මගේ විසඳුමට ප්‍රතිචාරය ඉතාම රෞද්‍ර, සිදුවිය නොහැකි යමක් දෙසට හෙලන බැල්මක් මා වෙත හෙලු, ඔහු මොර ගෑවේය.


" නෝ.. ඉටීස් අ අන්වෝන්ටඩ් ප්‍රෙග්නන්සි."

"අන්වෝන්ටඩ්....? යර්ස්.. ඉට්ස් අන්වෝන්ටඩ්..... බට් නව් අයි වෝන්ට් ඉට්... ඉට්ස් මයි බේබී... මයි ඕන් බ්ලඩ්..."

"බට් අයි ඩොන්ට් වෝන්ට් ටූ රේය්ස් හිම්.."

"අයි වෝන්ට් නව්. අයි කැන් ටේක් කෙයර් ඔෆ් දිස්.. ප්ලීස් ගිව් මී අ චාන්ස් ටූ රෙක්ටිෆයි දිස් සිටුවේෂන්."

"නොප්... තරින්ද, අයි විල් ගෝ අවේ ෆ්‍රොම් දිස්... අයි විල් ලීව්... රියලි සොරි..."

"ඉට්ස් අ ක්‍රයිම්. හියර් ඇබෝෂන් රිමෙන්ස් අ ක්‍රයිම් අන්ඩර් ද ක්‍රිමිනල් කෝඩ් ඇක්ට් එයිටීන් නයින්ටි නයින්.."

මට කිසිවක් කියන්න නැහැ. මං ඒ වෙනකොටත් තීරණය කරලා තිබුනේ මීසොප්‍රොස්ටොල් සික්ස් හන්ඩ්‍රට් ගන්න. ඒක මගේ තීරණයක්. මගේ කුසේ ළමය හැදෙන්නෙ. මමයි ඒක තීරණය කරන්නේ.

" මං දන්නවා ඔයාට ඕනිම දෙයක් කරන්න පුළුවන් කියලා. ඔයා මෙඩිකල් ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක්. ඔයාට මේක නතින්..."  තරින්ද කිව්වේ අඬන්න ඔන්න මෙන්න. මං ආයෙත් හිටියා වගේ නිශ්ශබ්දව හිටියා.

එතකොට මම හිටියේ මගේ කාමරේ වීදුරු ජනේලෙන් එලිය බලාගෙන. තරින්ද මගේ ඇඳේ කොනක වාඩී වෙලා මගේ දිහා බලාගෙන. එයා අත් දෙක ඔලුවේ ගහ ගත්තා. මට ඒ ඇස් බලන්න බැහැ...

"අයු විල් මැරී යූ.." තරින්ද කඳුලු අතරින් කිව්වේ ඒක.

වීදුරු ජනේලෙන් එයාව පෙනුනා. ඒ හැම හැසිරීමක්ම. ඒ වෙලාව රාත්‍රී එකොලහත් පහුවෙලා. ඒත් තරින්ද මම... ඒ වගේම මෙල්බර්න් මිනිස්සු ඇහැරිලා.

"ඔයාමයි කිව්වේ ඔයාට එන්ගෙජ් කියලා. එයාට මොකද වෙන්නේ.."

"අයි ලව් යූ..."

"ප්ලීස්. යූ කැන් ලීව් නව්..."

"ප්ලීස් මේඝා..."

"ප්ලීස් තරින්ද..."

" ඒ කියන්නේ ඔයා මගේ දරුවා නැති කරනවා..."

Comments

  1. ඉතින් එයාලා දරුවා නැති කරාද?? අන්තිමට මොකද උනේ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒක පාඨකයගේ ප්‍රශ්නයක්.... අවසානේ කැමති විදියට හදා ගන්න පුළුවන්

      Delete
  2. මේකේ තව කොමෙන්ටුවක් කොටලා තිබුනා අලුතින් බ්ලොග් ලෝකයට ආපු කෙල්ලෙක්.. අනේ මගේ අතින් ඒක ඩිලීට් වුනා. සමාව...

    ReplyDelete
  3. Good answer back in return of this matter with firm arguments and telling everything concerning that.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts