බන්ධන 01

මං කුරුටු ගාන පුංචි කවි වල ඔහු නමට ප්‍රේමය වැගිරුනත් නිරංජන් නෙවේ කවි දිහා ඇහැක් ඇරලා බැලුවේ... නිරංජන් නම් කිව්වේ ඒ කවි වල තියෙන්නෙ ඉවසිය නොහැකි කම්මැලිකම කියලා. ඒත් හරිම වචනය ඉරිසියාව කියලා මගේ හිත මට හැමවෙලේම මිමිනුවා.. ඉතින් කවි වල ප්‍රේමය පිරි ඉතිරුනත්, හදවතේ ඔහු නමට ප්‍රේමය දියාරුවෙලා ගියා. දැන් ගෙවෙන සමය ඒ මහරු ප්‍රේමය වියැකෙන්න ඔන්න මෙන්න අවස්ථාව...

මට වුවමනා කලේ පුංචි කාලේ ඉඳලම කවි රසවිඳින ප්‍රේමණීය හිතක්.. කෙටි කතා කියවලා "හරිම ලස්සනයි" කියලා ලෝභ නොවී කියන හදවතක්...

කවි හද ගැස්ම විනිවිදින තරමට ලියන්න උත්සුක වුනේ ඒ නිසා..

කෙටි කතා වුනත් අමුතුම විදියට බඳින්න එක එක දහන් ගැට දැම්මේ ඒක නිසා...

කොයි තරම් කවි කතා ලිව්වද ප්‍රේමය ගැන.. සමහරු උමතු වෙලා කියෙව්වේ.. ඒ වුනත් නිරංජන් නෙවේ ඒ දිහා ඇහැක් ඇරලා බැලුවේ.. ඒක ඉරිසියාව මං හොඳටම දැනන් හිටියා.. තමන්ගේ බිරිඳගේ දක්ෂතාව අගය කරන්න බැරි පිරිමියෙක්.. මට දැනෙන්නේ අපෘෂ්ඨවංශිකයෙක් විදියට....

මං මුලින්ම සැඟවිලා ලියන බ්ලොග්කරිනියක් වෙන්න හිතුවේ ඒ නිසා...මගේ කවි, කථා රසවිඳින සහෘද පිරිසක් හොයාගන්න... බ්ලොග් එක නැගගෙන එනකොට මේ අපේක්ෂා කවුද කියන්න හුඟක් අය දැඟලුවා.. මං කල එලි බැස්සේ මටත් හැංගිලා ඉන්න බැරි නිසා... ඉන් පස්සේ මං මුහුණු පොතෙත් ලියන්න ගත්තා...

හිත් හුඟක් මගේ වටේ එකතු වෙන්න පටන් අරන් තිවුනේ..මං මේ හැම වීරකමක්ම කරලා හෙව්වේ නිරංජන්ගේ හිත වුනාට ඒ හුඟක් හිත් ගොඩට නිරංජන් කවදාවත් අහුවුනේ නෑ. මුහුණු පොතට ගිහින් මගේ කවි දැක්කත් නිරංජන් නොදැක්කා ගානට තමා මුලින් උන්නේ...

පස්සේ පස්සේ ගෙදර අඩු පාඩු දකින ගාන කවි දකින ගානට අනුලෝමයේ වර්ගයට සමානුපාතික වුනා....

නිරංජන්ට හිත් තලන්න පුලුවන් උනට හිත් නිවන්න දැනුමක් තිබුනේ නැහැ... කවිකාරයන්ට තිබ්බේ හිත් සනහාලන හිත් වගේම ඒවලින් උපදින සංවේදි අදහස්...

ලියන අයගේ හිත් සමීපයී...

ඔහොම තමා මට ඉවෝන් ව හම්බුනේ....

එයා මුලින්ම මගේ කවි වලට ලස්සනයි කියලා තමයි අදහස් දැම්මේ.. පස්සේ පස්සේ එයත් මගේ කවි වලට පිලිතුරු කවි ලියන්න ගත්තා..

***************************************

To be continue >>>>>