බන්ධන 02

01 කොටස

******************************************

"තොල් සායම් අවැසි නැත.

රතු වන තුරු මම ඉඹින්නම්"

කියලා ඉවෝන් දවසක් මගේ කවියකට දාපු පිලිතුරකට මාව හිරි වැටිලා ගියා.. නිරංජන් නම් කවදාවත් ඒ වගේ රොමැන්ටික් කතා කිව්වේ නැහැ..

උදේට තේක හදලා, බත් උයලා, එයාගේ  සූට් එක මැදලා දුන්නම මං ගෙදර වැඩකාරි වගේ, තේක බීලා, බත් එකත් අරං ඇඳුමත් ඇඳන් හාදුවක්වත් නොදී යනවා... කතා කරන්න දෙයක් තිබ්බොත් එයාට, තේකේ සීනි මදි පාඩුවක් හරි , ඇඳුමේ රැල්ලක් ඉතිරි වෙච්චි එකක් ගැනහරි තමා..

මං ඒක ඉවෝන්ට කිව්වම එයා කිව්වේ එයා නම් හැමදාම කෙල්ලගේ තොල් ඉඹලා යන්නේ කියලා... පරක්කු නැත්තම්, කෙල්ල රතුවෙනකම් ඉඹිනවලු.. මට ඉරිසියා හිතුනා ඒක කිව්වම නම්.. මට එහෙම පෙම්බරෙක් නෑ කියලා...

ඒ වගේ ආදරණීය දේවල් වලට මාත් ආසයි කියලා නිරංජන්ට කියන්න වුවමනා වුනත් එහෙම කියන්න තරම් සම්බන්ධතාවක් අපි අතර ඇත්තටම තිබුනේ නැහැ.. 

මට වුවමනා වුනේ ඒ වගේ නුවුනත් තරමක් හරි ළඟ සම්බන්ධතාවක් නිරංජන් එක්ක ඇති කර ගන්න...

ඒත් ගලන ගඟක් නවත්ත ගන්න බැහැ වගේ නිරංජන්වත් නවත්තන්න බැහැ.. ඒත් මං කල්පනා කලා වැවක්වත් හදන්න.. ටික දවසකට හරි නවත්ත ගන්න...

මං කලේ එයා වෙනුවෙන් වැඩිපුර සැලකිල්ලක් දක්වපු එක... ඒකට මට කරන්න වුනේ කවි කතා ලියන එක නවත්තලා, එයා ආස කෑම හදන එක. මං කන්නේවත් නැති මස් වර්ග මට එයා වෙනුවෙන් හදන්න වුනා.. මස් මාළු නොකන මම වෙජි වුනත් නිරංජන් වෙනුවෙන් ඒ අහිංසක සත්තු මගේ අතින්ම කපලා ලිපේ තියා පුච්චලා දෙන්න වුනා... කෑම මේසේ චිකන් තියනවා දැකලා නිරංජන්ගේ මූහුනේ ඇඳුනේ මං කවදාවත් නොදැකපු හිනාවක්. ඇත්තටම ප්‍රොපොසල් එක අරං අපේ මහගෙදර ආපු දවසේ දැක්කට පස්සේ මං නිරංජන්ගේ හිනාව දැක්කේ එදා, චිකන් නිසා...

චිකන්, බ්‍රීෆ් එක්ක නිරංජන්ගේ ආදරේ වැඩි වෙන්න ගත්තා.. ඒත් මගේ හිත නම් කුණුවෙන්න ගත්තේ... සමහර දවසට පාළුවට ඉවෝන් එක්ක චැට් කරන කොට මේ වෙනස කියනවා මං.. එයා නම් හිනා වුනේ බඩ අල්ලන් කියලා මට රහසක් වුනේ නෑ.. ඒත් මං හුඟක් දේවල් ඉවෝන්ට කියන්න ඇබ්බැහි වෙලා ඉඳියේ...

******************************************

To be continue >>>