පෙමක වත්සුනු තවරලා
කොපුල් ප්‍රේමෙන් මත් වෙලා
නලලේ සින්ධුර් පැහැය තද රතු
නුඹේ නමටම ලියැවිලා
මතක මල් පෙති හැලි හැලි
පෙමක ගුම් ගුම් නද දිදි
ගලා යන මේ මාරුතේ වුව
පෙම ගැනම නිම්හිම් නැති.
සන්තානේ රිදෙනා හැටි
නුඹම නොදනි මම දනි
සියුම් වැලි ඇති පොලො තලයෙත්
රටා මැවුනේ රිදි රිදි...
නමට ලියනා කවි මවා
රටා ගැන්වු පද පවා
මෑවු පර් යාය පද ගැන.
මහත් වෙසෙසින් මිමිනුවා.
ආදරය මැකුනේ බොඳවෙලා.
කඳුලු පෙතිවල දියැවෙලා..
ඔබම නාවත් තරහා නෑ මං
පැතුම් සුනු වී නැතිවුනා..
No comments:
Post a Comment