ඔහු නොහොත් මාලය..

ඔහු නැගගෙන නැගගෙන ගියේ ඒ "මාලය" සොයාගෙනය. ඇත්තම කතාව ඔහු සිතුවේ එය රත්තරං මාලයක් කියා වුනත් ඒ උරචක්කර මාලයකි. එය සිටියේ වෙනත් තැනකය. එය ඔහු කිසිදා සොයා නොගන්නා තැනකි. බගාදා වෙලාවට තට්ටු නම් කීයක් නගින්න ඇතිදැයි ඔහු කල්පනා කලේය. තවදුරටත් ඒ නිශ්ඵල නැග්ම අතරමඟ නවතාලන්නට ඔහු කල්පනා කරන්නට විණ. ඒ නිසාම වෙන්නට ඇති ඔහු ඒ තට්ටු ගණන ආයෙත් බහින්න කල්පනා කලේ. ඔහු උත්තෝලකයක් භාවිතා කරන්නට තිබුන බව නොදැන ඔහු සිය හීන්දෑරී සිරුර තවදුරටත් ගෙවාලමින් තිබුනි. නොදැන හෝ නොතේරුම්කමට ඔහුගේ සියලු ප්‍රස්තුත විෂයවල් අසමර්ථ වෙමින් පැවතින. උරචක්කර මාලයද ඒ අසමාර්ථ විෂයන් ගොඩට වැටෙමින් තිබුනේ ඔහුට  නොදැනෙන විලසය.එය එසේ සිදු වුන එක හොඳය..

එය සිය බෙල්ලේ රුවා ගත්තේ නම් විඳින්නට තිබු අපමණ දුක් ගැන ඔහු කිසිත් නොදත්තේය.. කවදාවත් නොදැනුන ලෙසට ඔහු සිය හීන්දෑරී සිරුර වැය කරමින් දින ගණන්, මාස ගණන් ගෙවමින් අවුරුදු හතයි මාස තුනයි දින හතක් වැය කරමින් එම තට්ටු ගණන අහවර කලේය.. ඔහුට නොදැනුන යමක් තිබිනි.. එනම් කිසිඳු හැල හොල්මනක් නොමැතිව තිබුනද තමා ඉහලට නැගීමට එතරම් කාලයක් වැය නොකරුව බවය...

ඔහු මහ විසල් ගොඩනැගිල්ලෙන් මුලුමනින්ම බැස ඉහල බැලුවේය. එවිට එය ඉතාමත් ඉහල තලයක සිනා මුසු මුහුණින් උන්නාය. එය සිනාවක්ද නැති නම් උත්ප්‍රාස සිනාවක්දැයි ඔහුට නිගමනය කල නොහැකි විය. බගාදා වෙලාවට උපහාසයක් වෙන්නට පුළුවන. ඔහු ඊට හිත නිමග්න නොකලේය.

තවත් දෙයක් ඔහුට දැක ගත හැකිවිය.. කිසිදා නුදුටු පිරිමි වතක් එහි උරහිසට ඉහලින් පැවතිනි.. එම වත කවන්දයකට අයිති එකක්දැයි ඔහු කල්පනා කලේය... මන්ද එම වතෙහි කිසිඳු ජීවී ස්වරූපයක් නොතිබුනි... ඔහුට පිරිමි රුව සමඟ පමණක් සිනහා වීමට අවැසි වුවද ඇයගෙන වෙන්කර සිනහව එම නොදන්නා පිරිමි රුව වෙතට විසිකරන්නේ කෙසේදැයි ඔහු කල්පනා කලේය.. අනෙක් අතට එම පිරිමි රුවෙහි කිසිඳු ජීවී ස්වරූපයක් ද නොතිබීම තවත් සහේතුක කාරණාවක් විය.

එකෙනෙහිම ඔහුගේ මතකයට නැගුනේ පසුගිය දින කිහිපයේම මිය ගිය කවන්ද අභිරහස් ලෙස නගරයේ එක එක තැන් වලින් හමුවූ බවය...

එය ළඟට ගත්තේ නැති එක හොඳය.. සමහර විට එම කවන්ද වලට එහි සම්බන්ධතාවක් ඇති බව නැවත සිතුවිලි සමුදායක් ඔහුගේ හදවත තුලට කාන්දු විය.

ඔහු පර්ෆියුම් ෆිල්ම් එක පමණක් බලා තිබිනි.. එහි පිරිමි කෙනෙකු සුවඳ විඳ විඳ ගැහැණුන්ව කෲර ලෙස මරණයට පත් කරන්නා සේ මේ උරචක්කර මාලයද පිරිමි ඩැහැ ගෙන මරණයට පත් කරන්නේ යැයි ඔහු ගේ සිතට අනවරත සිතුවිලි කදම්බ ගලා එන්නට විය.. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු එම චිත්‍රපටය බැලු දා සිට ඇන්සයිටි ඩිසෝඩර් නම් තත්වයෙන් පෙලෙන්නට විය.. එම චිත්‍රපටියේ ලෙස මිනිසුන් මරණ අයුරු මැවෙමින් මැකෙමින්, කෲර ලෙස මරණ විට වේදනාවෙන් කෑගසන හඬවල් ඇසෙමින් නැවත නොඇසෙමින් යන සිදුවීම් සමුදායකට ඔහු තනිව මුහුණ දෙමිනි සිටියේය...

ඔහු එය මඟහැර අනවරත පාරකට අවතීර්ණ වෙමින් සිටියේය. නැවත හැරී බලන අපහසු තර්කය සිතින් ලුහු බැඳ පලවා හැර හුදෙකලා ගමනකට ප්‍රවිශ්ට වූයේය.. තරමක් දුර යන විට ඔහුට තේරුනේ තවත් හුදෙකලා සිරුරු රැසක් ඔහු හා එක්වත්, නමුත් එක් නොවෙමිනුත් ගමන් ගන්නා අන්දමය. සමහර විට මේ හුදෙකලා සිරුරකට මගේ හුදෙකලා බව නස්නය කරලීමට හැකියාවක් ඇති බව ඔහු කල්පනා කරන්නට වින. ඉදින් ඔහු ඒ හුදෙකලා සිරුරු වලින් මෑත් වෙමින්ද ඈත් නොවෙමින්ද සිය ජිවීතය ගෙවා ලීමට තීරණයක් ගත්තේය...