යලි ඔබ දුටුවාම...

නොහඬන ගිම්හානයත් අකලට හැඬුව දුක.
වස්සානය දෙදරවලා ගැලුව ගඟ.
පවසමි ඔබට නොම සඟවා රහස් වෙද.
අසාරක් කල්පයක් පිරු පෙම දියවුනිය.

වැහි කොඩයකටවත් නොතෙමා රැකුව.
කලුවර මැදින් පියකුගේ සෙවණක් පිදුව.
කඳුලු වැසි වැටුනි නම් එක ක්ෂණයෙන් පිසලූව..
දෙවිදෙකු තරම් විය සෙනේහය තැරවුව

කඳුලූ මුතු නෙතට කඳුලක් බරම වැඩි.
කුමුදු මලෙක තරමට සුරකිමි කුමරි.
තුමුල හදෙහි වෙනසක් සිදු වුනු සැනෙනි.
සුමල හිතක් පැරුනි එසඳින් කැලති.

කැලතුනු ජලය නිශ්චල විය දිනෙන් දින.
වැගිරුනු කඳුලු මිණිකැට වුනි සඟවන්ට.
යලි නුඹ දුටු තුටට වැගිරුනු කඳුල කැට.
සැඟවුවත්, පෙම සඟවනු ඈ කෙලෙස?