රජිදුනි.....
රජිදුනි.....
හීතලෙන් වෙලා ගත් ආත්මය සනසවා..
දොම්නසින් හිරිවැටුන හද දුකින් උදුරවා..
වියරුවෙන් නොව ඉදින් සත්තකින් පෙම් කලා.
කෙලෙස අමතක කරනු ප්‍රේමයම සිතින් මා..
ආවට ඇත සඳේ.. නමුදු එලියක් ඇතේ...
අමාවක ලැබුව මුත්.. පසලොස්වකත් ඒ...
එදින නිසැකයෙන් ඔබ දිදුලනා සඳක් වේ...
ඉවසන්න පෙම් රජුනි ඒ දිනය ළඟම වේ..
නොවිඳිනා දුක් වින්ද පෙම් යුවලක්ය අපි..
නමුදු සතුටින්ම අපි පසුකලා නොවෙද දිවි..
ඇස් වගේ රකිමි මම ඔබේ ප්‍රේමය ඉදින්.
දුක් නොවෙනු මැන, දිනෙක දිදුලනුය දුක දැවි.
Comments
Post a Comment